Kitaplar birer uyuşturucudur. -Franz Kafka

Çok iddialı bir söz değil mi? Eminim ki Franz Kafka, bu sözü söylerken "bir şeyler" düşünmüştür, sizce de öyle değil mi? :) Sözü daha iyi yorumlamak için önce TDK tarafından yapılan uyuşturucu tanımına bir göz atalım:

TDK'ya göre uyuşturucu madde: "Morfin, kokain, eroin, afyon, esrar gibi duyulara uyuşukluk veren madde."

Duyulara uyuşukluk vermek... Kafka'nın kitaplara "uyuşturucu" yaftasını yapıştırma nedenini daha iyi anlamak için, bu ifadenin üzerine yoğunlaşmamız gerekli. Ama şimdi de hepimizin bildiği, ama belki de çok azımızın anlamı üzerine yoğunlaştığı bir kelime geldi: duyu.

TDK'ya göre duyu: "İnsanların ve hayvanların, dış dünyanın uyaranlarını görme, işitme, koklama, dokunma ve tatma organlarıyla algılama yeteneği, duyum."

Peki kitaplar nasıl olur da bizim dış dünyayı algılama yeteneklerimizi köreltir? Kitaplar çok iyi öğretmenlerdir. Yani bir ilkokul çocuğunun rol modelidir. Kitaplar, bizi şekillendirir; tıpkı yaş bir ağacın şekillenmesi gibi. Kitapların öğrettiği gibi düşünür, kitapların verdiği gibi alırız. Yani kitapların "uyuşturduğu" duyularımızla, kitapların "istediği" gibi algılarız dış dünyayı.