Hazır gözyaşları acının değil, ihanetin göstergesidir. -Publilius Syrus

"Timsah gözyaşları" deyimini hepimiz duymuşuzdur. Yalandan gözyaşlar, "sözde" önemsemeler.... Bu deyimi kullanmışızdır veya en azından anlamını biliyoruzdur. Ama bu sefer farklı bir konudan bahsediyoruz: ihanet.

"Hazır gözyaşları" konusundan başlayalım konuşmaya. Bir insanın gözyaşları ne zaman hazır olur peki? Kötü -veya acıklı- bir durumun meydana geleceğini bildiğinde. Eğer bir insan, bir durumun sonucunda sevdiği veya değer verdiği bir insanın acı çekeceğini bilmesine rağmen hiçbir şey yapmıyorsa, ve üstüne üstlük bu olayın sonucunda değer verdiği o insanla birlikte ağlıyorsa; o insanın samimiyeti "çalkantılı" yani "değişken" ve bir o kadar da güvenilmezdir.

Çünkü bu insan değer verdiği kişinin başına gelecek kötü olayı biliyordur ve buna rağmen hiçbir önleme çabası içine girmiyordur. Sonucunda beraber ağlaması da hiçbir şey ifade etmez, ve o insanın kendi ihanetini gizleme -veya kendi vicdanını rahatlatma çabası içerisinde olmasını gösterir- çabasında olduğunu gösterir.

Sevdiğimiz veya değer verdiğimiz insanlara en başında yardım edebileceksek ve etmemeyi seçiyorsak, sonraki gözyaşları da önemsiz demektir.