Hayatın anlamı, bir sonu olmasındadır. -Franz Kafka

Sonsuz mutluluk gerçek olabilir mi? Sonsuz rahatlık, her istediğimizin olması, her sevdiğimizin -arzuladığımızın- bizim olması... Diyelim böyle bir ütopya mümkün. Şimdi de şu soru gelmeli akıllara: size sonsuz mutluluğu getirecek bu saydığım -ve sizin de ekleyebileceğiniz- değerlerin sizi mutlu etmesinin asıl nedeni nedir?

Bir şeyin bizi mutlu etmesinin en önemli sebebi, onları istememizdir. Bir varlığı istememizin sebebi de, o varlığın bizim için değerli, "anlamlı" olmasıdır. Ufak bir yağmur örneği düşünelim. Kuraklık olan bir yerde, çiftçilerin isteği yağmurun yağmasıdır. 2839 numaralı yağmur damlasının bilmem ne koordinatına düşmesinin, onlar için, hiçbir önemi ve "anlamı" yoktur. Çünkü bir sürü yağmur damlası vardır ve taneler onlar için anlamsızdır.

Yani bir olgunun -tıpkı çok sayıda olması gibi- sonsuz olması; o olgunun anlamını yok eder, sıradanlaştırır, ve en sonunda da değersizleştirir. Hayatın bir sonu olması, içine koyacağımız anıları dikkatli seçmemize neden olmaktadır. Çünkü -vakti geldiğinde- o anıları değiştirecek gücümüz olmayacak, ama -o vakitten önce- anılarımızı değerlendirebilecek bolca fırsatımız ve zamanımız olacak.