Birçok insan hayatından makul ölçüde keyif alır ama bakiyeye baktığınızda hayat acıdır. Yalnızca çok genç ve çok ahmak olanlar bunun aksini düşünür. -George Orwell
George Orwell'in İngiliz edebiyatının önde gelen yazarlarından olduğu bilinmektedir. 1984 isimli meşhur kitabında yarattığı Büyük Birader (Big Brother) kavramıyla ün salmıştır. Peki bu ünlü yazar, neden hayatın toplamda "acı" olduğunu düşünüyor acaba?
İlk önce "çok genç" ve "çok ahmak" kavramlarını inceleyelim. Çok genç kavramı zaten fazla düşünülmeye gerek duyulmayacak bir kavram gibi duruyor. Hayat tecrübesindeki eksiklikler, biz çok genç insanların -içinde bulunduğumuz zorlukları, güzellikleri, dünyayı, ve hayatı- belli durumlarda çok yanlış yorumlamamıza sebep olur. Ki bu gerçek de -istisnaları ayırıyorum- birçok yazar ve/ya düşünürün çalışmalarına da konu olmuştur.
Ama "ahmak" kavramı bana daha çok kafa kurcalayan bir kavram gibi geliyor. Çünkü bir sözü yorumlarken her bir kavramın önemi vardır; tıpkı neden yobaz, salak, aptal gibi kavramlar yerine "ahmak" kavramını kullanması gibi.
TDK'ya göre ahmak, aklını gereği gibi kullanmayan anlamına gelmektedir. Yani Orwell'in ahmak diye hitap ettiği insanlar ne yetersiz zekaya sahip, ne de cahil. Bu insanlar var olan akıllarını kullanmayan veya kullanamayan insanlar. Yani bir profesör de bu söze karşı çıkarsa -Orwell tarafından ki yaşasaydı- ahmak sıfatıyla hitap edilebilirdi.
Orwell'in karısını trajik bir biçimde kaybetmesi mi, hayatının uzun bir bölümünü maddi sıkıntılar içinde geçirmesi mi, yoksa yakalandığı verem hastalığı mı onu böyle bir söz söylemeye itti bilemem? Ama Orwell'e göre insanların çoğu hayatlarından makul -uygun- bir ölçüde keyif almaktadır. Ama hayatın geneline baktığımızda, onun bizden aldıkları bize verdiklerinden fazladır. Başlarda yüzümüze gülen veya her istediğimizi gerçekleştirebilecek gibi gösteren hayat -çok genç olanlar- ileride bize bunu misliyle ödetecektir. Ve geriye bakıp güzel günlerle avunduklarını düşünen "ahmaklar" sadece kazıklanmanın verdiği rahatsızlığı dindirmeye çalışacaklardır.
İlk önce "çok genç" ve "çok ahmak" kavramlarını inceleyelim. Çok genç kavramı zaten fazla düşünülmeye gerek duyulmayacak bir kavram gibi duruyor. Hayat tecrübesindeki eksiklikler, biz çok genç insanların -içinde bulunduğumuz zorlukları, güzellikleri, dünyayı, ve hayatı- belli durumlarda çok yanlış yorumlamamıza sebep olur. Ki bu gerçek de -istisnaları ayırıyorum- birçok yazar ve/ya düşünürün çalışmalarına da konu olmuştur.
Ama "ahmak" kavramı bana daha çok kafa kurcalayan bir kavram gibi geliyor. Çünkü bir sözü yorumlarken her bir kavramın önemi vardır; tıpkı neden yobaz, salak, aptal gibi kavramlar yerine "ahmak" kavramını kullanması gibi.
TDK'ya göre ahmak, aklını gereği gibi kullanmayan anlamına gelmektedir. Yani Orwell'in ahmak diye hitap ettiği insanlar ne yetersiz zekaya sahip, ne de cahil. Bu insanlar var olan akıllarını kullanmayan veya kullanamayan insanlar. Yani bir profesör de bu söze karşı çıkarsa -Orwell tarafından ki yaşasaydı- ahmak sıfatıyla hitap edilebilirdi.
Orwell'in karısını trajik bir biçimde kaybetmesi mi, hayatının uzun bir bölümünü maddi sıkıntılar içinde geçirmesi mi, yoksa yakalandığı verem hastalığı mı onu böyle bir söz söylemeye itti bilemem? Ama Orwell'e göre insanların çoğu hayatlarından makul -uygun- bir ölçüde keyif almaktadır. Ama hayatın geneline baktığımızda, onun bizden aldıkları bize verdiklerinden fazladır. Başlarda yüzümüze gülen veya her istediğimizi gerçekleştirebilecek gibi gösteren hayat -çok genç olanlar- ileride bize bunu misliyle ödetecektir. Ve geriye bakıp güzel günlerle avunduklarını düşünen "ahmaklar" sadece kazıklanmanın verdiği rahatsızlığı dindirmeye çalışacaklardır.
Yorumlar
Yorum Gönder